9e Visdag

De 9e Visdag is geen visdag , maar een inpakdag. Dit keer hebben echter ook al op de 8e visdag kunnen inpakken en hebben we tijd over.

Vandaag gaan we naar Lekamøya (de versteende maagd van Leka). Marieann gaat met ons mee. Marieann kennen we al wat langer via instagram, facebook en de supermarkt waar ze werkt. Ze heeft outdoor als hobby en is elk vrij uurtje in de wildernis van Noorwegen te vinden. Ze is Filipijnse van origine en woont al een kleine 40 jaar op Leka en heeft een zus in Nederland.

Strak om 10:15 (we hadden 10:00 afgesproken) kwam ze ons ophalen. Het werd een heel leuke wandeling van ca 2,4 km met als hoogste punt 106 m boven zeeniveau. Natuurlijk werd er druk gefotografeerd. Dennis was behoorlijk enthousiast over de ruigheid van het terrein en kon het niet laten om nog een extra bergje te beklimmen. Na thuiskomst om een uurtje of 12:45 in alle rust verder net inpakken en opruimen. De vis meenemen lukt maar net. De boxen zijn vol (23 kg) en we moeten nog een kilo of 10 van de deel van Dennis in de handbagage meenemen.

Einde van een geslaagde visvakantie met ongekend prachtig weer en bijna elke dag zon. We hebben niet 1 regenbui gehad. Dat is ons nog nooit overkomen! Nu weer een jaartje werken voor de volgende editie!

Bedankt dat jullie ons volgden. Kijk vooral nog eens naar de overige foto's, en tot de volgende keer.

8e Visdag

Vandaag kunnen we niet vissen omdat het veel te hard waait. Dus een rustig dagje. Het is op een regenbuitje in de ochtend na een prachtige zonnige dag, maar zoals gezegd met héééél veel wind. Vissen zit er dus niet in.

Eerst maken Dirk en Wiegert de gisteren gevangen vissen schoon en gefileerd. Het is prachtig weer, maar stervenskoud. Na een minuut zijn de handen als gevoelloze bevroren ijsklompjes. Dat maakt het schoonmaken een ware kwelling en lastig om uit te voeren omdat het gevoel in de handen volledig is verdwenen (en de messen zijn echt vlijmscherp!!!!). Gelukkig gaat het maar om 11 vissen, maar Dirk zegt dat het er net zo goed 200 hadden kunnen zijn bij warmer weer.

In de ochtend gaan we naar Karl Oddvar om het exportquotum voor de vis te regelen. Er was iets niet goed met de ingevoerde namen, waardoor Karl Oddvar vroeg of we zelf even wat zaken wilden invullen. Je moet begrijpen dat dit voort hem geen gesneden koek is. Hij verhuurd zijn huis en boten als vriendendienst alleen aan ons en aan een groep Duitsers (die we kennen van e-mailcontact en whatsapp contacten). Dus hij wordt 2 á 3 maal per jaar gevraagd om in te loggen en een visstrip aan te maken in het registratiesysteem.

Na een aantal; keren proberen lukt het ons gezamenlijk om een vistrip aan te maken met de correcte namen erin, en de juiste datums. Zo, dus dat is ook weer geregeld.

Isabell, de dochter van Karl Odvar en in het verleden onze steun en toeverlaat als het ging om eieren, kwam nog even bij Karl Oddvar binnenvallen toen we daar waren. Zij heeft de meeste pluimvee weggedaan en heeft nu naast een ezels, paard en gewone geiten een groep dwerggeiten die gretig aftrek vinden in de omgeving. Ze werkt tegenwoordig op de basisschool op Leka al aankomend leerkacht/onderwijs ondersteuner en heeft dus veel minder tijd beschikbaar.

Verder had Isabell nog voor onze terugreis een 24-tal kwarteleieren in de aanbieding. Dat wordt dus weer pellen op de snelboot richting Namsos.

De lunch bestond vanmiddag uit een mix van restjes pasta met gehaktballetjes en Parmezaanse kaas, Pølse Lapskaus en Wilzwijn stoofpot. We zitten als de hele week aan te kijken tegen een paar krentenbollen van Wim. Die reizen elke dag weer mee met de boot tijdens het vissen opm dat 's avonds weer in de koelkast te verdwijnen. Als we Wim er op aanspreken dat dit misschien niet zo heel gezond is als je die inmiddels behoorlijk bereisde bolletje ze dateren van minimaal 13 april!!!!), zegt hij dat dit wel meevalt en hij ze morgen wel zal opeten. Vanmiddag hadden we ze klaar gelegd bij zijn bordje.

Wij wijzen hem er op dat de rozijnen en krenten inmiddels aan het gisten zijn geslagen en dat dit je de adem beneemt als je de koelkast opent. Wim pakte zijn bolletjes en zei "wat zeuren jullie nu het is er maar 1" en daar worden die krenten en rozijnen alleen maar lekkerder dan! Na wat gepluk gingen de 2 krentenbolletjes uiteen alsof het een belegd broodje was. Je zag Wim kijken alsof hij dacht wat heb ik nou als beleg op die krentenbol gesmeerd? Na een paar seconden drong het tot hem door dat het 2 volledig geplette krentenbolletjes waren (zo hard als steen). Vervolgens doet hij de krentenbolletjes doodleuk weer in de zak terug en deelde hij mee dat hij die morgen zou opeten (alsof we dat nog nooit eerder gehoord hadden!) en hup terug in de koelkast. Gelukkig ging de rest van de warme lunch op! De hele verdere dag luieren we rond het huis en maken de spullen schoon en in orde om op te bergen of in onze koffers/reistassen pakken. Vanavond eten we Kip Parmigiani met gebakken piepers met tijm.

Morgen hebben en paar van ons een afspraak met Marianne voor een wandeling en Wim en Wiegert blijven thuis vanwege eerder opgelopen lichamelijke ongemakken (wandelen hier is niet een kuier langs een mooi geasfalteerde weg!). Marianne (een Noorse uit de Filipijnen en al vele jaren woonachtig op Leka) werkt in de plaatselijke supermarkt en is een buitenmens dat naast haar werk niets liever doet dan zomer en winter de natuur in trekken. Ze houdt daar dus ook een blog van bij. Omdat ze wist dat wij haar blogs volgden, ze wist dat weer op Leka waren (we doen bij haar boodschappen) en we vertelden dat we zondag misschien naar Lekamøya zouden gaan (een oude kraterpijp van basalt die door zeevaarders vroeger als baken werd gebruikt).

Ze vroeg ons of we die tocht dan met haar wilde maken omdat zij de weg goed wist (niet alle paden zijn hier even duidelijk aangegeven). We hebben het aanbod graag aangenomen.

Dus niet zoveel te vertellen vandaag.

7e Visdag op vrijdag

De voorspelling was dat het bewolkt zou zijn en de wind vandaan wat zou aantrekken. Vanmorgen werden we echter wakker met een stralende zon. Die bleef ook schijnen tot ver in de middag en hadden we de brandzalf weer nodig om het vel op onze koppen heel te houden.

De wind viel aanvankelijk ook nog wel mee. Pas om 11:00 uur begon die zodanig aan te trekken dat het visasen moeilijker werd. Temeer omdat stroming en wind met elkaar meewerkten werden de driften wel erg snel. Aangezien het vissen de hele ochtend ronduit ... (drieletterwoord) was besluiten om op de avond te gokken en vroeg te eten. We waren nog maar één onderwaterbergje op de terugweg of René zag leven op de fishfinder en probeerde daar gelijk met Wim en Dennis om een paar vissen te verschalken. Van een afstandje zagen Dirk en Wiegert dat dit leek te lukken dus ook zij hup op dat bergje vissen. Nou, bij twee ondermaatse vissen van René bleef het.

We zagen de hele ochtend op afstand al een witte boot (type Arvor) rondscharrelen. Omdat we daar dus al met al een hele tijd een aantal onderwaterbergjes aan het afvissen waren kwam die boot (met Duitsers) eens even poolshoogte nemen. Nu is het de favoriete hobby van Dirk en Wiegert om meeuwen en nieuwsgierige concurrenten voor de gek te houden. Dirk liet daarom tijdens het vissen je motor langzaam achteruit slaan zodat de boot ondanks de sterke wind en stroming perfect boven het bergje bleef liggen. Zelfs René , Wim en Dennis hadden dat niet door en dachten dat de boot van Dirk en Wiegert gewoon veel minder wind ving en daardoor minder snel drifte dan zij. Ook de boot met Duitsers keken een aantal keren vol verbazing naar de steeds toenemende afstand tussen de en Dirk en Wiegert. Hup, dan ging er weer één de kajuit in en zat wat met hun apparatuur te rommelen en naar ons te kijken. Die snapten er geen bal van en dat bergje kwam maar steeds niet vrij voor hen om op te vissen. Dat ook René het niet helemaal in de gaten had bleek wel toen hij belde en een opmerking maakte over de trage drift van de boor van Dirk en Wiegert. Dirk maakte droog de opmerking dat hij het geheime wapen had ingezet waarop René schamperde "dat zal wel". Daarop antwoorde Dirk: nee echt, we hebben een anker uitgezet. Afijn, nadat de boot van René, Wim en Dennis zo ongeveer uit zicht was verdwenen en die Duitsers aan boord inmiddels liepen te huppen alsof ze allemaal piesen moesten vertrokken Dirk en Wiegert ook maar richting de haven.

Thuis gekomen snel nog wat spullen voor het eten gehaald in de supermarkt en gelijk maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om met Dennis een rondje over het eiland te rijden. Dennis vond de rest van het eiland adembenemend mooi en ruig. Vooral dat je al rijdend van de ene kant van het eiland naar de andere kant zo duidelijk kunt zien dat je als het ware van het aardoppervlak naar in de magmakamer in de aardkorst rijt (Lek is een Ofioliet; een stuk aardkorst dat op zijn kant ligt). Aan de ene zijde van het eiland graniet, basalt en gneis aan de andere kant vooral basalt en knaloranje dunit en serpentijnsteen.

Het eten werd vanavond pasta met gehaktballetjes in tomaten-/paprikasaus en geraspte Parmezaanse kaas. Na het eten besloten Dennis en Wim niet mee te gaan vissen. Dus René, Wiegert en Dirk trokken er nog een paar uurtje op uit om te proberen iets te vangen. Ook het avondvissen leverde een bedroevend resultaat op. Alleen ving Dirk nog opvallend genoeg nog wel een oude onderbroek van Wim.

Omdat het zaterdag erg hard waait (6 á 7 bft) en we zondag moet gaan inpakken is dit waarschijnlijk de laatste visdag geweest. Morgen dus maar eens kijken of we ergens naar toe kunnen wandelen of klauteren. Keuze genoeg en zijn hier talloze wandelpaden van verschillende moeilijkheidsgraden. We denken aan een tochtje of naar het Nesvatnet (forellen meer op de fjell) of naar Lekamøya (een fossiel basaltpijp die de zeevaarders vroeger als baken gebruikten). Of misschien wel een tochtje naar Skeisneset (een natuurgebied in het noordoosten van Leka).

Kijk vooral ook naar de andere foto's in de foto-map.

6e Visdag (donderdag)

De dag begint wat bewolkt, maar er is zon beloofd. Wiegert en Dirk hebben een probleem iemand heeft kennelijk per ongeluk de schakelaar van het laadblok uit gezet en dat is verder niemand opgevallen. Hierdoor heeft de apparatuur niet geladen. Geen kaartplotter beschikbaar dus, want ook zijn telefoon die als back-up gebruikt wordt is dus niet geladen. Wiegert en Dirk moeten toch eerst wat stroom in die apparatuur hebben voor ze kunnen vertrekken. Wim, Dennis en Rene besluiten na overleg om alvast te vertrekken. Helaas voor hen wil hun boot niet starten. René ontdekt al snel het euvel. Een afgebroken electriciteitsdraad. Hij heeft gelukkig een kabelschoen bij zich en kan de draad repareren. Dirk is inmiddels naar de haven gekomen om de boot vast af te tanken en warm te laten draaien. Hij staat even te kijken wat René aan het repareren is en ziet dat ook de V-snaar gebroken is. Wim herinnert eraan dat gisteren de v-snaar erg jankte en het ineens naar verbrand rubber rook. Dat moet dus het einde van de v-snaar zijn geweest. Karl Oddvar wordt gebeld om het probleem te melden. Hij komt snel naar de haven en gaat op zoek naar een nieuwe v-snaar (je hebt op dit eiland geen garage of onderdelen winkel moet je weten). Gelukkig heeft hij "troep" genoeg in de opslag en dus ook een passende v-snaar! Ondertussen hadden Wiegert en Dirk voldoende stroom opgeladen om de dag rond te komen met de combinatie van kaartplotter en telefoon voor de navigatie. Dus in plaats van de boot van Dennis, René en Wim, vertrekken Wiegert en Dirk dus het eerst.

Het vissen is weer moeilijk. We zien wel vis staan op de fishfinders, maar happen in het aangeboden aas: ho maar!

Het wordt weer een taaie dag. Gelukkig is rond de middag de zon weer uitbundig aanwezig en dat maakt het zeer aangenaam. We vangen een paar kleine koolvisjes om later op de dag te laten dienen als aas op dieper water. Dat deden Dennis, René en Wim gisteren ook. Bij vertrek richting de haven, voeren ze langs een rots waar 2 zeearenden waren neergestreken. Dennis gooide toen één van de aasvisjes in het water en begon de zeearenden te filmen. Eén van de arenden reageerde en kwam het visje ophalen (Zie Zeearend voeren). Dirk heeft overigens zonder succes nog even met stukjes koolvis gevist, maar ook daarop beten de vissen niet.

Om een uurtje of vier vertrekken we weer terug richting haven. Mooi op tijd, want de koppen beginnen behoorlijk te verbranden!

Inmiddels is het wel een beetje gaan waaien (zuid west) en zitten er hier en daar wat kuilen in de weg. Dirk vaart daarom in de luwte direct onder het eiland Dolma en maakt dan een korte oversteek naar de oostkant van Leka. Daar aangekomen wet hij nog een paar onderwaterbergjes te vinden en Wiegert is er wel voor te porren om het hierop toch nog maar eens even te proberen. Dus op het 1e bergje vissen. De wind en stroming werken tegen elkaar en houden ons prima op de lokatie. Net als we besluiten dat het ook hier niks is vangtr Dirk achter elkaar 2 mooie gullen. Daarna blijft het stil, dus hup naar het volgende bergje een 100 m verderop. En ja hoor, hier vangt Wiegert nog 2 mooie gullen. Dus hup nog even naar een wat dieper gelegen 3e bergje (zo'n 300 m verderop). Daar hebben Dirk en Wigert ineens allebei iets groots aan de haak. Opvallend is dat kennelijk beide vissen zich exact gelijk gedragen. Dat is verdacht! Ja hoor, naar mate de vis op dichter bij de boot komt zien ze beide lijnen naar elkaar toe komen. Nu nog afwachten wie de vis reglementair gehaakt heeft. Dat blijkt Wiegert te zijn. De lijn van Dirk zit alleen verstrikt in die van Wiegert doordat de vis er door heen is gezwommen. Hij vangt hiermee een echte kabeljauw van 90 á 100 cm. Ze bellen nog even met de ander boot dat ze nu naar de haven gaan. De andere boot is daar net aan het afmeren. René meldt dat ze nog even voor de haven gevist hebben en daar nog één 3 gulletje hadden gevangen waarvan er één was meegenomen en dat het verschrikkelijk slecht vissen was. Wiegert meldt daarop droog dat ook hij er gelukkig ook nog wel één zou meebrengen. De boot van Weigert en Dirk meert pas om 18:30 uur af. Eenmaal op de haven worden Wiegert en Dirk ontvangen door de fanfare (zie Fanfare). Dirk zegt tegen Wiegert dat dit is omdat hij de grootste kabeljauw tot nu toe heeft. Hij geloofd dat echter niet. Het blijkt bij navraag de Fanfare van Leka te zijn die aan het oefenen is voor het optreden/optocht op de nationale Noorse feestdag op 17 mei.

Uiteindelijk is het weer en lange dag geworden. Na het schoonmaken van de vis is het op 21:15 pas eten. Dat is de favoriet van velen Pølse Lapskaus (Noorse wortelstampot met worst). Een enorme pan vol die bijna helemaal leegt gaat.

Dennis heeft vanavond meer groente gegeten dat hij de hele week heeft gedaan. Hij eet er zoveel van dat de laatste happen er met moeite in gaan. Hij zit volledig voor de mast!

Toch ook nog maar even onze verzameling parels gefotografeerd. Als iemand alvast effe een taxatie kan laten uitvoeren op basis van de foto, dan bekijken wij hoe we ze het land uitsmokkelen.

Al met al toch nog best wel weer een heel mooie dag. Tot nu toe is de week door het prachtige weer alleen maar schitterend geweest en vallen de matige/slechte vangsten mede door de zo nu en dan bijzonder vangsten helemaal in het niet.

Vergeet vooral niet de overige foto's en de links te bekijken!!!!!!!!!!!!!!!

5e Visdag

Woensdag,

Dirk en Wiegert maken vandaag de heilbot klein en vriezen de porties in. Dirk wilde de heilbot gewoon delen (afspraak is dat je een specimen vis helemaal zelf mag houden), dus iedereeen krijgt een evenredig deel. We verdenken hem er van dit niet helemaal zonder eigen belang te doen, want wat moet je met een heel quotum aan heilbot als je ook andere aanwezige vissoorten zeer op prijs stelt denken we dan!

Wim, René en Dennis vertrekken dus om te gaan vissen op platvis. Als Dirk en Wiegert de heilbot verwerkt hebben zal volgen zij ook. Het uitsnijden en verpakken van de vis duurt de hele ochtend (niet iets dat we erg ervaren in zijn met zo'n zwaar en onhandelbaar dier!).

Uiteindelijk hebben we voor elk ongeveer 4 kg heilbot filet en Dirk een paar stukjes extra in de vorm van de wangen en een paar stukjes die niet deelbaar waren door 5. Het werkelijk gewicht van de heilbot klopt van geen kant met dat van de lengte/gewicht tabel. Na alles gewogen te hebben bleef de heilbot zo'n 50 kg gewogen te hebben. Dat is toch tussen de 5 en 10 kg minder dan de marge die de tabel aangeeft! De lengte is gelukkig niet verandert, hoewel Wiegert stelt dat de vis groten moet zijn geworden omdat hij al ruim 2 dagen aan zijn staart heeft gehangen.

Ondertussen gaat het vissen niet zo best. Platvis blijkt niet te vangen te zijn en de boot is op pad richting de sont bij het eiland Dolma. Als Dirk en Wiegert klaar zijn, dan is het echter te laat om daar ook naar toe te gaan, zij blijven dus dichter bij huis. Het is daar naar toe immers een uurtje varen. De 1e vis die Dirk vangt is weer een nieuwe soort deze week, namelijk een zeewolf(je) (zie ook Zeewolfje).

Hoewel op deze vissoort geen minimale maat staat is deze veel te klein en wordt hij teruggezet om uit te groeien tot een maatje dat we wel interessant vinden. Op een schelvis en een gulletje na is dat ook het laatste dat we op deze boot vangen voordat we terug naar de haven gaan. Ook vandaag is de vis moeilijk te vinden en aan het eind van de dag hebben we totaal 8 gulletjes, 3 pollakken en 1 schelvis (natuurlijk is er wel kleine vis teruggezet!). Dit echt wel povere resultaat leverde slecht 7,1 kg visfilets op. Wel is nu de koelbox-capaciteit bijna vol gevist en vissen we verder voor het totale quotum dat in de reistassen mee terug gaat (is de bedoeling als we het ten minste vangen). Dennis ging nog even een Zeearend voeren (zie de link: Zeearend)

Het weer was vandaag overigens iets minder mooi omdat er voor het grootste deel van de dag geen blauwe luchten waren.

Het eten vanavond is een stoofpot van wild zwijn (dat vlees van een wild zwijn zwierf nog in de vriezer van Dirk). In deze stoofpot die we zaterdag gemaakt hebben omdat we toch niet konden vissen, zit alles in: vlees, groenten en aardappel.

Maar Wim zou Wim niet zijn als hij toch graag een aardappeltje er bij wil (zitten dus ook al in de stoofpot!). Dirk laat hem de inhoud van de pan zien en Wim zegt er van uit te gaan dat de mannen die wel leeg krijgen. Als voorgerecht krijgen we een proefstukje gebakken heilbot met een beetje kappertjes-roombotersaus. Afijn, Die extra aardappels gingen dus niet op en ook de stoofpot niet (alles bij elkaar was veel te veel!).

4e Visdag

Dinsdag

Het is opnieuw schitterend weer. Strak blauwe lucht, geen wind en ca. 10 graden. Dus de koppen zijn weer goed in de brandzalf gezet. We besluiten vanwege het mooie weer en vooral omdat er geen wind is, om naar de westzijde van Leka te gaan. Daar liggen een aantal scheren en onderwaterbergjes waar we in het verleden best veel vis vingen. Wiegert vindt het tijd om alvast een kleurtje op te doen voordat de zomer in Nederland begint.

Voor Dennis de 1e keer dat hij echt op open zee komt en dan nog in een klein bootje. Daar aangekomen is het zoeken en zoeken om ergens een vis te verschalken. Vangen is erg moeilijk. We snappen ook niet waar de vis is gebleven. Alles lijkt ons ok, we kennen het getij, de plekken, de diepten en de periode. Het zou gewoon goed vissen moeten zijn! Wel vangen we al heel snel 2 mooie lengen (overigens op een plek waar we kabeljauw zouden verwachten).

Maar daarna blijft het op een enkel visje na bedroevend stil. Aan het eind van de middag vangt Dirk op een stuk diep water nog een grote Lom. Uiteindelijk leverde deze dag met 2 boten slechts 7,4 kg filet op.

De laatste jaren kregen we de eieren van het pluimvee van Isabell. Nu heeft ze echter geen kip/kalkoen/pauw/fazant/kwartels meer (dat was zo ongeveer de eierenmix die we kregen). Leverde aardige situaties op waarbij we op de terugweg bijvoorbeeld op de ferry als ontbijt nog even een stuk of 50 kwarteleitjes moesten pellen voor op brood. Van Karl Oddvar hoorden we dat het is toegestaan om ganzeneieren te rapen en dat er ook nog niemand er niemand boos zouden worden als we dat deden (we hebben wel genoeg ganzen zegt Karl Oddvar). Nou, dat is wat betreft Wiegert niet tegen dovenmansoren gezegd. Hij ging direct zaterdag nog het land op om ze te zoeken. Dat viel echter tegen, maar hij kwam wel terug met een bomvolle emmer mosselen.

Wiegert heeft goed voor zijn mosselen (ja, echt mooie dikke) gezorgd door ze elke dag vers water te geven en te zorgen dat ze dus eventueel zand kwijt zouden raken. Ja, de mosselman komt dus helemaal niet uit Scheveningen, maar uit Hoevelaken. Vanavond nu eten we dus de mosselen. Dennis is wat huiverig (is nieuw voedsel voor hem). Direct na de de 1e mossel trekt Dennis een vies gezicht en tuft hem uit. Jammer dan moet hij het vandaag zonder proteïnen doen! De anderen vinden de mosselen geweldig. En, we hebben een toegift want in sommige mosselen zit een heus pareltje. Jammer genoeg zullen die de kosten van de terugreis niet dekken.

De heilbot hadden we dus op advies van Vidar (die daarvoor voor ons een deskundige gebeld heeft) op zondagavond nog in de kelder opgehangen om te besterven. Netjes ingepakt in lakens om te voorkomen dat eventuele vliegen er eitjes op zouden leggen. Die hangt er dus nu al 2 dagen. Omdat het best relatief warm is besluiten Wiegert en Dirk dat ze morgenochtend de vis zullen uitsnijden (de rijpingsperiode is afhankelijk van de temperatuur en 4 dagen is gebaseerd op 0 graden. Dus ruim 2 dagen vinden we wel genoeg bij onze temperatuur).

Oh ja, de blog is nu bijna bijgewerkt. Pffff, wat is dat moeilijk om met zulk verschrikkelijk mooi weer daar voldoende tijd daarvoor te vinden! Iedereen bedankt voor de reacties op de blog, en in het bijzonder voor de felicitaties aan het adres van Dirk met de geboorte van zijn kleinzoon.

In deze verhalen zitten enkele foto's, maar we oploaden er altijd wel meer, neem dus vooral ook even een kijkje onder het kopje foto's.

3e visdag

Maandag werd voor Dirk wel een heel bijzondere dag. Zijn dochter kon bij zijn vertrek al elk moment bevallen. Kennelijk een voorgevoel, was hij al om 05:30 wakker en besloot zijn telefoon te raadplegen op boodschappen. Wat bleek hij was nog net op zondag voor de 3e maal opa geworden; dus op dezelfde dag hij een (groeps)record heilbot landde (was zelfs het groeps-lengte-record!). Hij heet Levi en moeder en zoon maken het prima. Dus niet alleen had hij de vangst van zijn leven, maar ook nog een prachtige kleinzoon cadeau! Mooier kan een dag niet zijn! Slapen was er bij Dirk dus niet meer bij. Wel gelegenheid om een prachtige zonsopkomst te fotograferen.

Aangezien er toch niet direct gevaren kon worden was er even tijd om te ontspannen. Dirk maakte daarvan gebruik om in de ochtendzon een tukje te doen (of hij was gewoon in slaap gevallen terwijl hij even alles aan het verwerken was).

Zondag was de boot van René , Wim en Dennis met averij binnengekomen. We konden dus vandaag pas wat later uitvaren omdat Karl Oddvar eerst een afgebroken hefboompje op de keerkoppeling moest repareren. Gelukkig duurde dat niet al te lang (moest helemaal opnieuw gebouwd worden!).

Maandag was een schitterende windstille dag met heel veel zon. Echt Noors voorjaars weer. Tijd voor T-shirts en brandzalf.

Na afloop van de visdag drinken we voor het eerst als voorheen gezamenlijk een kopje thee. Vanwege het prachtige weer op het bankje vlakbij het huis.

De vangsten lieten het echter wat afweten tot het eind van de middag. We visten de ochtend en een deel van de middag voor de kust van het vaste land bij Gutvik. De vangsten waren ronduit slecht! Pass aan het eind van de middag wist de boot van René, Wim en Dennis nog een aantal kabeljauwen te vangen.

Karl Oddvar kwam nog even snel een autootje brengen zodat we niet zoveel hoefden te slepen met spullen.

We gebruiken wat oudere (zo niet fossiele) boten en door ziekte en verhuizing van Karl Oddvar hebben deze de hele winter onbeschut in de haven gelegen. Dus vandaag kwamen Dirk en Wiegert aan het eind van de dag met motorstoring terug. Ze hadden de hele dag gewoon kunnen vissen, maar de accu laadde niet meer op blijkens de voltmeter op het dashbord. Zolang en genoeg stroom in de accu zat om de motor te starten konden we dus doorvissen bedachten Dirk en Wiegert ( plus de andere boot was in de buurt en kon ons een sleepje geven als dat nodig was). Op de terugweg het euvel aan Karl Oddvar gemeld en hij beloofde dat hij er naar zou kijken. Gelukkig bleek het een losse draad te zijn, want stel je voor, waar haal je op een eiland als Leka zo maar even een nieuwe dynamo vandaan!

Helaas valt er verder "niet zoveel te zeggen" over de maandag.

2e Visdag

Eerst nog maar eens een vermeldenswaardig momentje van de zaterdag. Het huis dat de we huren is erg oud en wordt eigeklijk niet onderhouden. De ramen worden dus echt nooit schoongemaakt. Ineens kreeg Wiegert de geest en pakt een emmer, schoonmaakdoek en en ladder en gaat de ramen lappen (zie ramen lappen). Nu moet je weten zowel Dirk als Niels dat al eens eerder hebben gedaan en dan de aanwezigen (incl. Wiegert) hen voor gek verklaarden. Kennelijk was de noodzaak nu helemaal onontkoombaar!

Zondag is de wind gaan liggen en vertrekken we naar het al vroeg naar het zuiden om te vissen. De ochtend is taai en we vangen weinig. In de middag wordt het beter en vangen we een mooi klusje kabeljauw, pollak, schelvis een paar koolvissen (gooien we eigenlijk altijd terug, maar deze moeten mee van Wim!). Om een uurtje of half vier vertrek de boot met Renè, Wim en Dennis uit de sund bij het eiland Dolma. Dirk en Wiegert spreken af dat ze hun driftje afmaken en dat volgen. De ander boot in nog maar net weggevaren of Dirk krijgt een aanbeet van wat hij eerst dacht een klein kabeljauwtje te zijn. Echter als de vis beseft dat hij aan de haak zit wordt hij ineens veel groter en sterker. Dirk vist op dat moment met een heel licht hengeltje (100 g; 19/00 lijn; molentype 4000) en heeft grote moeite de vis in bedwang te houden (wat ook eigenlijk gewoon niet lukt!). Het is duidelijk dat dit een grote heilbot moet zijn. Na een kwartiertje besluit Wiegert de andere boot maar te bellen dat we een half uurtje tot een uurtje later zullen komen omdat Dirk een grote heilbot gehaakt heeft. De ander boot blijft wachten om een visstek op de terugweg is de afspraak. Na een strijd van 45 a 50 minuten krijgt Dirk uiteindelijk de heilbot toch aan het oppervlak. Wiegert had ondertussen al 2 gafhaken klaargelegd en alle spullen uit de weg gehaald, zodat de vis niets kon vernielen als hij in de boot getrokken werd. Gelukkig hebben we de afgelopen jaren wat vaker kunnen oefenen op het landen van heilbot. Dat kwam ons nu van pas. Eenmaal aan het oppervlak wist Wiegert de vis met 1 haal goed aan de gaf te krijgen. Daarna kon Dirk snel de hengel veilig wegleggen om de andere gaf te haken in de bek van de vis. Het bleek een vis van 158 cm te zijn met en gewicht van 55 a 60 kg (vlgs de lengtetabel;). Het koste dus nog wel wat inspanning om het aan boord te hijsen.

Eenmaal in de haven moesten we snel naar een afspraak met Vidar (een kennis van ons) voor een bakkie koffie. Na een telefoontje van hem met iemand met ervaring adviseerde hij ons de vis in de kelder van ons huis een paar dagen op te hangen om te besterven. Dat hebben we dus gedaan. Om een indicatie te geven van de lengte ging Dirk nog even naast de vis liggen (nee hoor, hij is niet opgebaard. alleen een wat ongelukkige foto )